نام آزمایش

ALT

نام کامل تست

Alanine aminotransferase

نام فارسی تست

آلانین آمینوترانسفراز

نام های دیگر

Serum glutamic-pyruvic transaminase; SGPT; Alanine transaminase

روش انجام

Photometric

آمادگی بیمار

آمادگی خاصی لازم نیست. عدم انجام ورزش سنگین و همچنین از مصرف داروهای توکسیک (سمی) برای کبد خودداری گردد.

نوع نمونه

S, PE, PH, CSF

علت درخواست تست

این تست برای تشخیص آسیب کبدی و یا کمک به تشخیص بیماری کبدی است.

وقتی که پزشک فکر می کند بیمار دارای علائم اختلال کبدی است. برخی از این علائم عبارتند از: ضعف، خستگی، از دست دادن اشتها، تهوع، استفراغ، تورم و یا درد شکم، یرقان، ادرار تیره، مدفوع رنگی روشن، خارش و … .

  • مقایسه متناوب این آنزیم با سطح AST در تشخیص منشاء بیماری های کبدی
  • تحت نظر داشتن آسیب های کبدی ناشی از داروهای هپاتوتوکسیک
  • تحت نظر داشتن پاسخ به درمان بیماری های کبدی؛ به گونه ای که ترمیم بافتی با کاهش تدریجی سطح آنزیم همراه خواهد بود.

توضیح راجع به تست

ALT آنزیمی است که بیشتر در سلول های کبد، کلیه، قلب و عضلات اسکلتی یافت می شود؛ اما بیشتر در بافت کبدی وجود دارد. در افراد سالم سطح ALT در خون پایین است. زمانی که کبد آسیب دیده است، معمولا قبل از آن که علائم بارزتر آسیب کبدی مانند زردی رخ دهد؛ ALT داخل جریان خون آزاد می شود. این امر ALT را یک آزمایش مفید برای تشخیص آسیب کبدی می سازد. از این تست عموماً در تشخیص بیماری های کبدی و مونیتور کردن تاثیرات داروهای کبدی استفاده می شود.

در چه شرایطی تست افزایش می یابد؟

  • سندروم نقص ایمنی اکتسابی یا AIDS (مربوط به موارد همراهی با هپاتیت B)
  • پانکراتیت حاد (التهاب پانکراس)
  • انسداد مجاری صفراوی
  • سوختگی شدید
  • سوء مصرف مزمن الکل
  • کبد چرب
  • کارسینومای کبدی
  • هپاتیت
  • منونوکلئوز عفونی
  • آسیب عضلانی در اثر تزریق درون عضلانی، تروما، تزریق و تشنج
  • دیستروفی عضلانی
  • انفارکتوس قلبی
  • میوزیت
  • پره اکلامپسی
  • شوک شدید
  • و …

در چه شرایطی تست کاهش می یابد؟

در کمبود پیریدوکسال فسفات (ویتامین B۶) سطح ALT کاهش می یابد.

تست های تکمیلی

AST, Bilirubin, Albumin ،ALP ،GGT

تداخلات دارویی

استروئید های آنابولیک، داپسون، استروژن ها، ضد بارداری های خوراکی (OCP)، سولفونیل اوره، زیدوودین و … می توانند به دلیل کُلِستاز (cholestatsis) سطح ALT را افزایش دهند.

استامینوفن، آسپیرین، ضد تشنج ها، آسپارژیناز، سفالوسپورین ها، ملرامفنیکل، ستارابین، دانازول، اریترومایسین، جنتامایسین، ایزونیازید، هپارین با وزن مولکولی پائین، متیل دوپا، ناپروکسن، پرونبسید، تتراسایکلین ها، سیکلوسپورین، اینترفرون و … می توانند به دلیل آسیب های هپاتوسلولار؛ سطح ALT را افزایش دهند.

اطلاعات تکمیلی

ALT به همراه AST جهت تحت نظر داشتن آسیب های کبدی اندازه گیری می شوند. این دو معمولاً به نسبت حدوداً ۱:۱  دارند. در هپاتیت الکلی، سیروز(تنبلی کبد) و سرطان متاستاتیک کبد؛ AST بیشتر از ALT افزایش پیدا می کند. در موارد هپاتیت ویروسی یا دارویی و انسداد کبدی ناشی از عواملی غیر از بدخیمی؛ ALT بیشتر از AST افزایش می یابد.

شدت افزایش سطح این آنزیم ها اطلاعاتی نظیر منبع احتمالی مشکل را به ما می دهد.افزایش ۲ برابری مطرح کننده یک مشکل انسدادی است که اغلب به مداخلات جراحی نیاز است. افزایش ۱۰ برابری AST و ALT نشان دهنده یک مشکل احتمالی نظیر هپاتیت است.

نکته ۱: با اختلال عملکرد کبدی؛ بیمار ممکن است زمان انعقاد طولانی داشته باشد.

نکته ۲: آنزیم های کبدی ALT و AST باید در بیمارانی که داروهای استاتین (مهار کننده آنزیم HMG کوآ ردوکتاز: داروهای کاهنده کلسترول خون) دریافت می کنند؛ بطور منظم اندازه گیری شود.

 

منابع

  1. Richard A. Mc Pherson, Matthew R. Pincus. Henry’s Clinical Diagnosis and Management by Laboratory Method, 23rd edition, 2017, Elsevier.
  2. Carl A. Burtis, David E. Bruns. Tietz Fundamentals of Clinical Chemistry and Molecular Diagnostics, 7th edition, 2015, Elsevier.
  3. ARUP Laboratories
  4. Mayo Medical Laboratories
  5. Lab Tests Online

۶- جعفر آبادی آشتیانی مهتاب و همکاران. کتاب جامع تست های تشخیصی و آزمایشگاهی پاگانا ۲۰۱۴، انتشارات جامعه نگر، ۱۳۹۴