نام آزمایش

Mycoplasma Pneumoniae Ab (IgM)

نام فارسی تست

آنتی بادی IgM  علیه ویروس مایکوپلاسما پنومونیه

نام های دیگر

M pneumoniae IgM

روش انجام

EIA

نوع نمونه

S, PE, PH

علت درخواست تست

کمک به تشخیص پونومونی و سایر بیماریهای ریوی که مایکوپلاسما پنومونیه عامل آن باشد.

توضیح راجع به تست

مایکوپلاسماها کوچکترین اُرگانیسم های آزاد بیماریزا در انسان می باشند. این اُرگانیسم ها فاقد دیواره سلولی می باشند. بر خلاف ویروس ها این اُرگانیسم ها هم واجد DNA و هم RNA می باشند. مهمترین عامل بیماریزای این گروه مایکوپلاسما پنومونیه می باشد که موجب عفونتهای ریوی می شود. این اُرگانیسم یکی از شایع ترین علل عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و پنومونی در اطفال و نوجوانان می باشد. آلودگی معمولاً از طریق قطرات آلوده به اُرگانیسم وارد دستگاه تنفسی شده و منجر به عفونت ریوی می گردد. این اُرگانیسم در محیط کشت بسیار دیر رشد می کند و جداسازی آن مشکل می باشد. بنابراین روشهای سرولوژیک جهت تشخیص عفونت مورد استفاده گرار می گیرند. اخیراً از روشهای مولکولی ( تکثیر DNA) به عنوان تست تأییدی جهت تشخیص قطعی عفونت استفاده می شود.

تست های تکمیلی

Influenza; RSV (Respiratory Syncytial Virus); Legionella; Cold agglutinins; Chlamydia; Gonorrhea

 

تداخلات آزمایشگاهی

مصرف داروهای تضعیف کننده یا مهارکننده سیستم ایمنی و آنتی بیوتیکها ممکن است منجر به نتایج منفی کاذب گردد.

نکته ۱: وجود روماتوئید فاکتور (RF) ممکن است سبب افزایش کاذب IgM  شود.

نکته ۲: گونه های دیگر مایکوپلاسما (Mycoplasma genitalium , Mycoplasma hominis)، گونه های Ureaplasma و سایر باکتریها از جمله لژیونلا پنوموفیلا، کلامیدوفیلا پنومونیه و کوکسیلا بورنتی ممکن است با آنتی بادیهای مایکوپلاسما پنومونیه  واکنش متقاطع (Cross–reaction) داده و منجر به نتایج مثبت کاذب شوند.

نکته ۳: موارد مثبت کاذب در افرادی که سابقه عفونت پیشین را داشته اند مشاهده شده است. (بویژه در افراد بالای ۴۰ سال سن)

نکته ۴: در صورت نمونه گیری پیش از ظهور آنتی بادی در سرم و در افراد دچار نقص سیستم ایمنی ممکن است موارد منفی کاذب مشاهده شود.

نکته ۵: نمونه های دارای همولیز و لیپمیک شدید، ذرات فیبرین، آلودگی باکتریایی و حرارت دیده ممکن است در آزمایش ایجاد تداخل نماید.

نکته ۶: آنتی بادیIgG (در مقادیر خیلی زیاد) ممکن است جهت اتصال به جایگاه اتصال با IgM رقابت کرده و منجر به نتایج منفی کاذب گردد.

نکته ۷: در پانکراتیت حاد، مننژیت و عفونتهای استرپتوکوکی مثبت کاذب (IgM) مشاهده شده است.

اطلاعات تکمیلی

مقادیر مثبت انتی بادی IgM :نشاندهنده عفونت حاد می باشد. اگرچه مثبت کاذب نیز ممکن است رخ دهد.

نتایج منفی تست وجود بیماری مرتبط با مایکوپلاسما پنومونیه را رد نمی کند. زیرا ممکن است نمونه گیری قبل از ظهور آنتی بادی در خون گرفته شده باشد. نمونه های سرمی جمع آوری شده در ابتدای فاز حاد بیماری ممکن است در تعیین کلاس آنتی بادیهای IgG و IgM با روشهای سرولوژیک منفی باشد. در صورت مشاهده تظاهرات بالینی مطابق با بیماری پیشنهاد می شود ۲۱- ۱۴ روز بعد نمونه گیری مجدد گردد.

افزایش ۴ برابری مقادیر IgG به همراه مقادیر بالای IgM طی دوبار نمونه گیری در فاصله زمانی ۲ تا ۴ هفته، نشاندهنده عفونت فعال (اخیر) می باشد.

۱- نتایج آزمون باید همراه با علائم بیمار، تاریخچه بالینی و دیگر یافته های آزمایشگاهی ارزیابی شود.

۲-  به دلیل مشکلات در جداسازی ویروس از محیط کشت؛ روشهای سرولوژیک از اهمیت خاصی در تشخیص بیماری برخوردار است.

۳- آزمایشات سرولوژیک حساسیت، ایمنی و عفونت اولیه مایکوپلاسما پنومونیه را تعیین می کنند.

۴- روش ELISA جهت تشخیص عفونت مایکوپلاسما پنومونیه از حساسیت، ویژگی و قابلیت دسترسی بالایی برخوردارند.

۵- به دلیل اینکه مقادیر سرمی IgM در سرم ممکن است تا یکسال باقی بماند؛ بدون افزایش مقادیر IgM ، نتایج اهمیت چندانی ندارد.

۶- ادامه حضور و یا عدم وجود آنتی بادی نمی تواند در موفقیت یا شکست درمان تعیین کننده باشد.

۷- آزمون نباید به عنوان یک تست غربالگری برای کل جمعیت در نظر گرفته شود و تنها در بیمارانی که دارای شواهد بالینی عفونت مایکوپلاسمایی می باشند؛ مورد استفاده قرار می گیرد.

۸- آزمون برای نوزادان و بیماران دچار نقص سیستم ایمنی مفید نمی باشد.

 

منابع

  1. Richard A. Mc Pherson, Matthew R. Pincus. Henry’s Clinical Diagnosis and Management by Laboratory Method, 23rd edition, 2017, Elsevier.
  2. ARUP Laboratories
  3. Mayo Medical Laboratories
  4. Lab Tests Online

۵- جعفر آبادی آشتیانی مهتاب و همکاران. کتاب جامع تست های تشخیصی و آزمایشگاهی پاگانا ۲۰۱۴، انتشارات جامعه نگر، ۱۳۹۴ .