نام آزمایش

HSV Ab (IgM)

نام کامل تست

Herpes Simplex Virus Type 1 and/or 2 Antibodies, IgM

نام فارسی تست

آنتی بادی IgG علیه ویروس هرپس سیمپلکس (عامل تبخال)

نام های دیگر

HSV 1, 2 IgM

روش انجام

CLIA

نوع نمونه

S, PE, PH, BF, SCF

علت درخواست تست

  • تشخیص عفونتهای هرپسی حاد اولیه
  • کمک به تشخیص عامل عفونتهای اولیه دستگاه تناسلی
  • ارزیابی زنان حامله از جهت آنتی‌بادی های هرپس سیمپلکس
  • تعیین مقادیر مثبت سرمی در دریافت‌کنندگان پیوند عضو
  • بررسی بیماران مبتلا به ضعف سیستم ایمنی و بیماران دچار ضایعات برجسته در مخاط دهان یا ناحیه تناسلی؛ که علائمی مشابه عفونتهای هرپسی دارند.
  • ارزیابی بیماران دارای تب با علت نامعلوم بویژه در افراد دچار ضعف سیستم ایمنی.

توضیح راجع به تست

هرپس سیمپلکس؛ عفونت ویروسی شایعی است که از طریق تماس با ترشحات مخاطی آلوده منتقل می شود. HSV-1 معمولاً در سیستم تنفسی، چشم یا دهان (زخم های سرد) یافت می شود.

HSV-2 (هرپس ژنیتال) نیز معمولاً در سیستم ادراری- تناسلی دیده می شود.

مدل شایع آلودگی با ویروس هرپس سیمپلکس؛ بصورت یک الگوی شامل: یک عفونت اولیه، دوره نهفتگی و باز فعال شدن بیماری است.

آنتی بادی های IgM علیه HSV چند روز پس از عفونت اولیه HSV افزایش می یابند.

حضور آنتی بادی IgM در سرم نشان دهنده آلودگی حاد به عفونت HSV 1&2 می باشد. افزایش تیتر IgM و افزایش چهار برابری تیتر IgG؛ نشاندهنده عفونت فعال می باشد.

تست های تکمیلی

TORCH; CSF analysis

تداخلات آزمایشگاهی

پدیده واکنش متقاطع بین آنتی بادیهای ویروس HSV با ویروس واریسلا زوستر (VZV) یا آبله مرغان مشاهده شده است.

وجود آنتی بادیهای هتروفیل IgM در بیماران مبتلا به ویروس EBV (ابشتین- بار)؛ ایجاد نتایج مثبت کاذب می کند.

وجود آنتی‌بادی زمینه‌ای وسیع در جمعیت و واکنش متقاطع HSV-2 و HSV-1  تفسیر این تست را با مشکل روبرو کرده است.

آزمایش منفی سرولوژی در صورتیکه نمونه گیری زود انجام شده باشد و IgM  قابل تشخیص نباشد؛ مشاهده می شود که در این صورت ۱۴- ۷  روز بعد مجدداً نمونه گیری می شود و با همان روش و با سرم قبلی همزمان انجام شود.

اطلاعات تکمیلی

هرپس نوزادی غالباً توسط HSV-2 ایجاد می‌شود. تعیین مقادیر منفی سرمی زنان حامله‌ای که همسران آنان مثبت می‌باشند؛ در نزدیکی زمان زایمان توصیه می‌شود. نوزادانی که از مادران سرم منفی به دنیا می‌آیند و مبتلا به عفونت اولیه HSV-2 ژنیتال شده اند؛ نسبت به نوزادانی که از مادران سرم مثبت با عفونت مکرر اولیه هرپس ناحیه تناسلی (ژنتیال) به دنیا می‌آیند؛ در خطر بیشتری هستند. این خطر به خصوص در عفونت اولیه مادر در اواخر حاملگی بیشتر است.

نکته ۱: سرولوژی هرپس در تعیین اینکه زایمان در مادر با ضایعات محتمل هرپسی به صورت سزارین انجام شود یا نه؛ کمک‌کننده نمی‌باشد. همچنین سرولوژی هرپس در تشخیص نوزادان بسیار ضعیف مشکوک به هرپس مادرزادی هم کمک‌کننده نیست. در این مورد کشت ویروس و PCR ترجیح داده می‌شود ولی درمان نباید تا آماده شده جواب آزمایش به تاخیر افتد.

نکته ۲: هنوز هم استاندارد طلایی برای ردیابی HSV؛کشت ویروس می‌باشد که می‌تواند HSV را در ۹۰% بیماران آلوده شناسایی نماید. متاسفانه صحت تست‌های سرولوژیک زیاد نیست و فقط ۸۵% از بیمارانی که کشت مثبت دارند؛ سرولوژی آنها نیز مثبت می‌شود.

نکته ۳: برای تشخیص عفونت اولیه حاد هرپس انتظار افزایش تیتر ۴ برابری IgG وجود دارد. در عفونت‌های عودکننده خیلی کمتر انتظار می‌رود تا این افزایش‌های تیتر وجود داشته باشد. بطور کلی با ارزش‌ترین کاربرد روش‌های سروتایپینگ تعیین آنتی‌بادی اختصاصی HSV-2  در زنان حامله برای پیش‌بینی خطر انتقال به نوزاد خواهد بود.

نکته ۴: نتایج سرولوژیکی شناسایی آنتی بادیهای HSV-1 و HSV-2 محل عفونت را مشخص نمی کند.

نکته ۵: انجام PCR بر روی نمونه‌های CSF جهت تشخیص انسفالیت هرپسی به تست سرولوژی  ترجیح داده می‌شود.

نکته ۶: کشت ویروس هرپس برای تشخیص عفونت فعال هرپس تناسلی (HSV-2) در زنانی که در طی ۸- ۶ هفته آینده نوزادی با زایمان واژینال بدنیا خواهند آورد، انجام می گیرد.

نکته ۷: میزان مرگ و میر نوزادان به علت عفونت ویروسی هرپس بالا می باشد. در صورت وجود HSV در مادر باردار؛ ممکن است لازم باشد که نوزاد با سزارین بدنیا آید.

 

منابع

  1. Richard A. Mc Pherson, Matthew R. Pincus. Henry’s Clinical Diagnosis and Management by Laboratory Method, 23rd edition, 2017, Elsevier.
  2. ARUP Laboratories
  3. Mayo Medical Laboratories
  4. Lab Tests Online

۵- جعفر آبادی آشتیانی مهتاب و همکاران. کتاب جامع تست های تشخیصی و آزمایشگاهی پاگانا ۲۰۱۴، انتشارات جامعه نگر، ۱۳۹۴ .